خاطرات کوتاه ازشهید جعفر یوسف نیا درزی
خواهرشهید، رقیه: «اخلاق و رفتار کاملا خوبی داشت. همیشه بساط شادی و خندیدن را فراهم می کرد. خیلی مقید و در کنارش شاد و خوشرو بود. بخاطر رفت و آمد و معاشرت با دوستان خوب و بسیار مذهبی نزد مردم محبوب شد. تا جایی که امکان داشت حق کسی را ضایع نمی کرد. با توجه به اینکه خداوند صوت زیبایی به او داده بود. از این بابت بسیار خوشحال بود و قرآن و نماز خود را با صدایی دلنشین تلاوت می کرد. در مجالسی مذهبی نیزبا صدایی شیوا  مداحی می کرد و در منزل نیز مدح و نوایی را که حفظ بود زمزمه می کرد.
هنگام قنوت، سجده، رکوع همیشه اشک می ریخت. درنماز جماعت نیز شرکت می کرد. یادم می آید در عروسی دوستم شرکت کردم. آنها هم همسایه ام بودند و هم دوست و در مراسم از ساز و رقص استفاده می کردند. هنگامی که برگشتم دیدم با وجود اینکه 3 سال از من کوچکتر بود. خیلی ناراحت شد و گفت:« از تو چنین انتظاری نداشتم که در مجالسی مثل این شرکت کنی.» گفتم عروسی دوستم بود. چند سال است که با هم دوست هستیم تازه همسایه ما نیز هستند. گفت :«وقتی اینها مسائل شرعی و دینی را رعایت نمی کنند. به نظر تو با این ساز و آواز و رقص درست بود که تو انجام وظیفه کنی و در مراسم آنها شرکت کنی؟» او عاشق اهل بیت، خصوصا امام حسین (ع) و خانم فاطمه الزهرا (س) بود. و همیشه می گفت :«دوست دارم همچون بانو (زهرا) گمنام باشم و همینطور نیز شد.»
در عروسی دوستم شرکت کردم. آنها همسایه ام بودند و در مراسم از ساز و رقص استفاده می کردند.هنگامیکه برگشتم دیدم با وجود اینکه  سه سال از من کوچکتر بود.خیلی ناراحت شد و گفت:از تو چنین انتظاری نداشتم که درمجالسی مثل این شرکت کنی.گفتم عروسی دوستم بود.چند سال است که با هم دوست هستیم تازه همسایه ما نیز هستند.گفت :وقتی اینها مسائل شرعی را رعایت نمی کنند.به نظر تو با این ساز و آواز و رقص درست بودکه تو انجام وظیفه کنی و درمراسم آنها شرکت کنی؟او عاشق اهل بیت بود. و میگفت: دوست دارم همچون بانو (زهرا) گمنام باشم و همینطور نیز شد.